De visumaanvragen zijn op de post gegaan, de inentingen zijn ontvangen, de malariapillen zijn in bestelling, de belangrijkste voorbereidingen zijn dus achter de rug. In opdracht van Agriterra, de ontwikkelingsorganisatie van boeren voor boeren, ga ik naar Congo-Kinshasa en Rwanda. In Goma, een stad op de grens tussen beide landen, vinden de Aardappeldagen voor het Grote Merengebied plaats. Als het over aardappelen gaat, is een akkerbouwvrouw uit de Hoeksche Waard altijd bereid op pad te gaan. In het gebied in het oosten van Congo zullen een week lang boeren en boerinnen uit het land zelf, maar ook uit Rwanda, Oeganda en Burundi bij elkaar komen om kennis uit te wisselen over de teelt, de verwerking en de marketing van aardappelen. Dit gewas is erg belangrijk voor hen. Er worden natuurlijk ook andere gewassen geteeld, zoals cassave, mais en sorghum. De aardappelen zijn echter de belangrijkste cash crop. Wat dat betreft, is er dus geen verschil tussen onze bedrijven. Ook voor ons geldt dat de aardappel de kurk is waar het bedrijf op drijft. In Congo ga ik bekijken welke rol de boerinnen hebben bij de teelt van aardappelen en ga ik onderzoeken of ze nog tegen specifieke problemen aanlopen. Ik ben benieuwd wat hun positie is. Hebben ze grond in eigendom of is er sprake van pacht of huur? Kunnen ze geld lenen bij de bank om de oogst te financieren? Wie doet het (zware) werk op het land? Hoe is de oogst en de bewaring geregeld? Op welke wijze gaan de aardappelen naar de stad? En – last but not least – wat levert het de vrouwen op? Ik ben hier heel benieuwd naar en het is ook wel een beetje spannend. Zullen we elkaar begrijpen en zullen we inspiratie opdoen uit onze contacten? Ze zeggen weleens dat boeren elkaar over de hele wereld begrijpen als het over hun gewassen gaat. Ik reken er maar op dat dit gezegde ook voor boerinnen geldt!
Eveline de Bruin
