Vandaag een tocht voor chips en bemesting. De afzet van chips loopt niet volgens plan. De kansrijke plaatsen die we vorige keer (februari) bezocht hebben, nemen niet af. We gaan een van deze plaatsen bezoeken en ook boeren bezoeken om de bemestingsstrategie te bespreken. Onderweg zien we mensen bonen dorsen; leuk om even te helpen. Zo deed mijn opa het dus ook.
We komen aan bij de boer waar ik in februari een grondmonster genomen heb. Hij is niet thuis, zijn vrouw wel. Met haar bespreek ik de resultaten. Zij blijkt de bemesting te doen in het bedrijf, dus goed dat de boer niet thuis is, anders had ik dit met hem besproken. We hebben het over verschillende kunstmestsoorten. De een bevat 17% stikstof, de ander 40%. Ik leg uit dat je dus minder hoeft te strooien van de meer geconcentreerde meststof. Dit komt niet helemaal over. Als ik zeg dat ik 10 glazen bier nodig heb om dronken te worden en dit met whisky veel eerder het geval is, barst ze in lachen uit en is het duidelijk.
We vervolgen onze tocht naar de Virunga Mountain lodge. Hier kost een kamer 700 dollar per persoon! Het lukt me om ze voor chips te interesseren. Jammer dat de mensen van Imbaraga de moed en de ondernemersvaardigheden niet hebben om deze kansen te benutten. Ik hoop dat ze dit contact in stand houden.
Dan rijden we naar de boerderij van John, de chauffeur. Hier volgt een verrassing; zijn vrouw heeft een complete maaltijd voor ons bereid. Rijst, gebakken aardappelen, bonen en sorghumbier. Van alles is ruim voldoende. Recept voor sorghumbier: week de sorghum tot de zaden geweld zijn, meng de zaden met as, laat ze een week afgedekt staan. De zaden zijn dan gekiemd en kunnen gedroogd worden. De droge zaden worden gemalen en in water gekookt. Als het mengsel is afgekoeld, heb je sorghumbier zonder alcohol. Wil je alcohol, dan moet je nog een paar dagen wachten. Het gist vanzelf en kan behoorlijk pittig bier worden.
In de schemer nemen we nog een paar grondmonsters van zijn veld en gaan dan behoorlijk moe weer naar het hotel.
